tek başına hiçbir sorunun yanıtını bulamıyorum...

hep yeni hayatlar yaşamayı isterken kendimi hep aynı hayatı yaşarken
buluyorum....sisli bir gecede yolunu kaybetmiş gemilere benzetiyorum
kendimi...yanına gidip konuşmak istediğim insanları da işte bukayıp
gemilere benzetiyorum ....uzaktan soluk ışıklarını göruyorum....ama ne
onlar bana yaklaşabiliyor nede ben onlara....sisli gecede uzaktan ben
onlara bakıp onlar bana bakıp yeniden kayboluşlarımıza karışıyoruz....
umudum kalmadı artık...bu bu dünyada düşüncelerimi beni duygularımı
gerçekten anlacak birini bulmam imkansız görünüyor artık bana....ama
evimde duramıyorum yinede....kendimi sokağa atmak insanlarla konuşmak
kendimi onlara anlatmak istiyorum dinliyor gibi gözüküp dinlemeselerde
anlıyor gibi yapıp anlamasalarda....