YİNEDE BEN TOPLARIM YERDEN KALBİMİN KIRIKLARINI
en çok
senin yaninda üsürdüm
sen beni her zaman üsütürdün de
haddimi astigim zamanlarda
sana yaklasmayi denedigim zamanlarda yani
en acimasiz sogugunu çarpardin üstüme
çok toydum
dayanamazdim
buz kesilirdim
ve son bir vurusla
paramparça etmeyi de ihmal etmezdin
o buz kütlesini her seferinde
yine de ben toplardim yerlerden kalbimin kiriklarini
suya benzerdin
musluktan damlardin mesela
ben uykuya dalmadan hemen önce
uykumu ***mek için
yada durup dururken
bir salgin hastalik getirirdin uzaklardan
bana armagan ederdin
hiç bi sey yapmasan
ayakkabimin içine girerdin
tam da evden yeni çikmisken ben
sen basbayagi suya benzerdin
ne zaman kötü hissetsen
kötü hissettirmek için
yokus asagi akmaya baslardin bütün gücünle
tabi ki ben olurdum yokusun altinda
ve her zaman hazirdi savunman;
yokus yukari nasil akacaktin
ve tabi ki gövdemi parçalardin
sen benim gövdemi parçalardin da
yine de ben toplardim yerlerden kalbimin kiriklarini
sen suya benzerdin ya
sensiz olmazdi
oldugu kadar da olmazdi
yani ben bir hiç kimseydim
ama yine de ben toplardim yerlerden kalbimin kiriklarini
sirf ayaklarina batmasin diye..
Emreaydın...
Konu: Emreaydın Şiiri 
Ptsi Mayıs 21, 2007 5:51 pm
